Davr-on-Blog: Bangalore safari (2)

<-Boshi. Davomi: New Delhi aeroportining mahalliy terminalidan uchgan reys bilan Bangalorga, o’sha mening universitetim joylashgan shtat markaziga ketyapman. Samolyot saloni judayam sovuq edi. Qani endi uxlab qolsam-u, mana shu sovuqni sezmasam. Ikki yarim soatlik parvozdan so’ng Bangalor xalqaro aeroportiga qo’ndik. Tashqari ham Delhiga nisbatan ancha sovuq edi. Yuklarimni olib terminaldan chiqishim bilan bir kishi to’g’ri men tomon shahdam qadamlar bilan keldida, shartda qo’limdan tortib:”Ketdik” – dedi. O’zini tanishtirmagan, “tomdan tushgan” bu kimsa noan’anaviy tarzda kutib oldi. Biroz orqaga tisarildim:”Kimsiz?”. “O’zbekistonlikmisan? ICCR talabasi, to’g’rimi? Namuncha qo’rqasan? Senga o’xshaganlardan yuztasini kutvolaman yiliga…”. Yengil tortib u kishiga ergashdim. Yarim tunda kelganim bois mehmonxonaga emas, to’gri ICCR idorasiga olib bordi. Qabulxonadagi divanni ko’rsatib, ertalabgacha shu yerda dam olishimni aytdi. Ana bo’lmasam, bir kamim endi idorada uxlashim qolgandi. Katta sochig’imdan yopinchiq, ryukzagimdan esa yostiq sifatida foydalandim. Hayolimga ming xil fikrlar kelardi – nega keldim o’zi? O’zimizda tinchgina o’qib yursam nima bo’lardi?...

Yomg'ir mavsumida shaharning bir qismi

8-iyul. Tong otdi. “Hammadan erta turdim” J Qorovul kelib, nimalardir dedi, tushunmadim. Qo’l harakatlaridan nonushta qilvolishimni ko’rsatayotgan edi. Tashqariga chiqib biroz aylandim. Yon-atrofdan yegulik sotiladigan joy topolmagach, “xonam”ga qaytib onam bergan narsalarni yeyishga tushdim (Delhida ham o’sha narsalardan yegandim xolos).
Birin-ketin ishchilar kela boshladi. Hammasini yaxshi kutib oldim J ICCR bosh menejeri janob Gopal choy damlab keldi. Bunaqa mazzali choyni umrimda birinchi marta ichishim edi. Kotiba qiz bo’lsa Jak nomli ko’rinishidan anjirga o’xshash, mazasi qovunni eslatuvchi meva berdi. O’zimni yaxshi xis qila boshladim. Men ham O’zbekistondan olib kelgan pista-bodom, mayiz va onajonim yopgan nondan berdim.
Birozdan so’ng talabalar kela boshladi. Hamma kelganlar bilan tanishib, gaplashib o’tirdim. Bir mahal ulardan biri menga o’zbekchada gapirib ketsa bo’ladimi. Quvonchim ichimga sig’may ketdi. Axir ikki kundan beri endi birinchi marta o’zbekchada gaplashishim edi. Ehh bundagi quvonchni tasavvur qilish qiyin… U avg’onistonlik o’zbeklardan ekan. O’zbekchasi biroz “eski” bo’lsada bemalol gaplashardi. Orada janob Gopal men boradigan Maysur shahriga telefon qilib qirg’izistonlik Mars ismli bola bilan gaplashtirdi. U menga behavotir kelishimni, o’zbekistonlik bir qiz borligini, ruschada gaplashuvchilar esa judayam ko’pligini, hamma bir-biriga yordam berishini ta’kidladi. Endi ko’nglim tinchlana boshladi…

ITPL International Technology Park Limited

Bangalore Saroyi (Guttahalli deb ham ataladi)

Tushlikka yaqin meni aeroportda kutib olgan shaxs yana mashinasida avtovokzalga olib bordi. Shahar juda katta, Delhidagi ahvolni bu yerda ham ko’rish mumkin edi. Lekin, ob-havo yomg’irlar mavsumi boshlanganligi sabab sovuqroq edi. Havosida ham hech qanday Delhicha hid yo’q. Lekin shahardagi transportlar ko’pligi bois biroz tutun ko’tarilgan edi. Keyinchalik bilishimga ko’ra bu shahar Hindistonning “Ilm va texnologiya” markazi ekan. Unda ko’priklar juda ko’p bo’lgani uchun “ko’priklar shahri” deb ham atasharkan.

Lekin bu shaharda ham odamlar Hindiston desa hayoliga keladigan manzara yo’q emasdi. Yana xuddi o’sha tarozi – qaysidir ko’chalar judayam chiroyli, pokiza va zamonaviy binolarga boy bo’lsa, yana qaysilaridir “maxsus trans bekatlari”ga o’xshaydi. Har holda umumiy olib qaraganda Delhidan ancha toza va salqin shahar.